Wat kan er beter in de Scheidingsprocedure? deel II

Inleiding

Ik werk in deze blogserie, alle aanbevelingen uit die de Kinderombudsman recentelijk gaf aan de advocatuur en overheid. Dat doe ik op persoonlijke titel, los van de reacties van de Orde van Advocaten en de VvCP. In dit blog gaat het om de eerste aanbeveling.

 

Aanbeveling 1: Alleen gespecialiseerde advocaten

De Kinderombudsman adviseert de overheid, de Orde en de rechtbanken om maatregelen te treffen zodat alleen gespecialiseerde advocaten, die kindvriendelijk werken, familiezaken waar kinderen bij betrokken zijn, kunnen behandelen. Ook de Raad voor Rechtsbijstand krijgt het advies om alleen advocaten te financieren die een kindvriendelijke werkwijze hebben. Verder wordt overleg geadviseerd met de multidisciplinaire groep.

 

Deze aanbeveling van de Kinderombudsman vind ik een hele zinvolle. Er is namelijk een groot verschil tussen advocaten die niet gespecialiseerd zijn in het familierecht en advocaten die dat wel zijn. Met gespecialiseerde advocaten bedoel ik dan met name advocaten die lid zijn van de vFAS. Die zijn namelijk behalve juridisch gespecialiseerd ook allemaal gespecialiseerd mediator. Ze hebben naast hun juridische specialisatie een tweejarige mediationopleiding afgerond, waarbij ze naast de basis-mediationopleiding ook een opleiding tot family mediator hebben gevolgd.

 

Door deze mediationopleiding krijgen deze advocaten de tools in handen om ook in zaken op tegenspraak of zaken waarin onderhandeld wordt hun mediationvaardigheden in te zetten. Hierdoor kunnen onderhandelingsgesprekken en zelfs procedures tussen twee scheidende mensen en hun advocaten veel beter en constructiever verlopen.

 

In de mediationopleiding krijgen deze advocaten voornamelijk les van gedragswetenschappers. Ze leren ook over alle emoties waar mensen doorheen gaan in een scheidingstraject. Daarnaast krijgen ze inzicht in wat een scheiding betekent voor kinderen en hoe zij hun cliënten kunnen helpen om de belangen van hun kinderen centraal te blijven stellen. Dat betekent onder meer motiveren om in overleg te gaan in plaats van te gaan procederen.

 

Niet gespecialiseerde advocaten missen in het algemeen de benodigde juridische kennis om een zaak juridisch goed af te wikkelen, maar wat misschien nog wel belangrijker is, is dat zij in het algemeen ook geen mediator zijn.

 

De beroepsopleiding van de advocatuur was (tot voor kort) met name gericht op het aanleren van vaardigheden zoals beargumenteren, debatteren en slimmer en sneller dan de andere partij zijn. Dat brengt een hele andere energie en insteek dan een advocaat die gericht is op overleg en die ook de belangen van kinderen centraal stelt. Om die reden ben ik het volledig eens met het advies van de Kinderombudsman.

 

Daarbij wil ik wel aanmerken dat de specialisatie die nu door de Raad voor de Rechtsbijstand wordt vereist, te gering is. Dit betreft een vierdaagse juridische specialisatieopleiding die op zich naar mijn mening al onvoldoende is om juridisch echt goed op de hoogte te zijn, en bovendien is er geen enkele eis op het gebied van vaardigheden. Mijns inziens dient een specialisatie vergelijkbaar met die nodig is om lid te zijn van de vFAS de maatstaf te zijn. De juridische specialisatie duurt daar één jaar waarbij er diep op de materie en alle aspecten van het personen- en familierecht wordt ingegaan. De advocaten worden daarnaast getraind, beoordeeld en geëxamineerd. Daarnaast is de gespecialiseerde mediationopleiding bijzonder waardevol in het optreden als advocaat in familiezaken.