Jongeren willen geen partneralimentatie

01-10-14 | Na een scheiding moeten partijen, volgens een ruime meerderheid (60%) van de Nederlandse jongeren, gewoon voor zichzelf zorgen. Vooral jonge mannen, laagopgeleiden en jongeren met gescheiden ouders hebben die mening. Zo blijkt uit een onderzoek onder duizend jongeren in de leeftijd van 16 tot en met 24 jaar van TNS NIPO, naar aanleiding van de Dag van de Scheiding van 12 september 2014.

Met partneralimentatie levert een partner een bijdrage in het levensonderhoud van zijn/haar ex-partner.

Meer dan de helft (57%) van de jongeren stelt niet in algehele gemeenschap van goederen te willen trouwen. Vooral jongeren met gescheiden ouders willen dat ieder de partijen hun eigen bezittingen en schulden behoudt.

De maatschappelijke opvattingen over partneralimentatie lijken te veranderen. De gedachtegang van de gemiddelde jongere komt overeen met die van de politiek. Er wordt namelijk al jaren gediscussieerd of de alimentatieperiode moet worden verkort. Op dit moment is de rechtsgrond voor partneralimentatie lotsverbondenheid en de alimentatieduur na echtscheiding maximaal 12 jaar. Deze rechtsgrond en termijn lijkt niet meer in lijn te zijn met de ontwikkelingen in de samenleving.

Diverse politieke partijen sturen er op aan om de grondslag te veranderen van lotsverbondenheid naar het verlies aan verdiencapaciteit door het huwelijk.

In veel gevallen wordt namelijk bij het starten van een gezin een bepaalde rolverdeling gemaakt. De vrouw is meestal degene die een deel van haar carrière opzijzet, om de zorg voor het kind op zich te nemen. Als zij dan eenmaal weer aan de slag gaat, heeft ze een gat in haar CV en minder relevant werkervaring dan haar concurrenten op de arbeidsmarkt die geen onderbreking hebben gehad. Als er uiteindelijk besloten wordt om uit elkaar te gaan, is er in zo’n geval geen gelijkheid tussen de partners. Als partners heb je samen gewerkt aan een bepaalde toekomst en een bepaald inkomensniveau voor het gezin. Een van de twee heeft vaak meer opgeofferd, op het gebied van carrière dan de ander, om voor de kinderen te zorgen. Is het dan niet redelijk dat de één een bijdrage levert aan de ander om die achterstand in de carrière weer in te halen?

Als het wetsvoorstel doorgaat, kan dit flinke financiële gevolgen hebben voor huwelijken die langer dan vijf jaar hebben geduurd of voor scheidende partners met kinderen.

We houden u op de hoogte…